earmuffs

Οι ώρες που όλοι κοιμούνται και είσαι ο μοναδικός ξύπνιος σε όλο τον κόσμο ειναι φυσικά και οι καλύτερες. Η φασαρία που δημιουργούν οι άλλοι, ακόμα και αν τραγουδάνε με τη φωνή του μορισσέυ είναι υπερ-ενοχλήτική.
Τα αυτιά μου δυστυχώς, μετά το ατύχημα είναι υπερευαίσθητα. Κάποιες συχνότητες είναι απαγορευμένες. Ο γιατρός συνέστησε απόλυτη ησυχία. Απόλυτη και ολοκληρωτική απουσία ήχου.
Μια νότα απο τις απαγορευμένες μπορεί να με σκοτώσει ή να σπάσει τα τύμπανα στο κεφάλι μου και να χάσω την ακοή μου. Να χάσω μία από τις αισθήσεις. Αυτό θα ήταν ένα πλήγμα σοβαρό. Ένας άνθρωπος με 4 αισθησεις και όχι 5 ειναι ενας ελλατωμματικός άνθρωπος, όπως και να το κάνεις.

Δε θα συμβεί όμως. Δεν σκοπέυω να ξαναβγώ από το ηχομονωμένο μου δωμάτιο. Δεν σκόπευα πρίν και τώρα έχω και την άηδια του γιατρού. Και οι γιατροί εν γένει εμπνέουν περισσότερι σεβασμό από ότι εγώ. Το γιατί μου είναι άγνωστο. Με βολέυει άλλωστε. Κάνείς δεν πιστευει τη δική σου ανάλυση για τη ζωή. Ενός γιατρού όμως. Γιατί ένας γιατρός δεν θα ήταν ποτέ τρελός. πέρασε εξετάσεις, έκανε ειδικότητα, αγροτικό, δούλεψε σε νοσοκομείο. Όχι, όχι, ένας γιατρός ποτέ θα περνούσε για τρελός, ενώ εσύ;

Για να μην τα πολυλογώ με έχουν ξαναβοηθησει οι γιατροί σε ένα προηγούμενο ποστ να επιβιώσω της καταστροφής και της παράνοιας και εν τέλει ειναι πολύ συμπαθητικά άτομα. Απλά έχουν μεγαλύτερη την ανάγκη για προσοχή. Εγω θέλω ησυχία και εκείνοι θέλουν προσοχή. Big deal and big difference.