εγω κι εσυ κι εγω κι εσυ κι αυτος και τωρα

Αγόρασα παπούτσια. Σαν αυτά που έχω ήδη. Ξέρεις τωρα, εκέινα τα καρό, τα ασπρόμαυρα, θυμάσαι; μα τι να θυμηθείς; να τα, τα φοράω, ε τέτοια πήρα. ναι τα ίδια. δε το χεις κάνει ποτέ. μα φυσικά και δεν το έχεις κάνει ποτέ. είσαι καθως πρέπει. φοράς μόνο ακτινίδια. μα τι λές; βγάζεις νόημα; τι ακτινίδαι και μπουρδες τσαμπουνάς; έλα ντε, ζαλίστηκα για μια στιγμή και η πιο φυσική λέξη να ξεστομίσω ήταν τα ακτινίδια. πως λες να εξηγείται αυτό. αυτό λέω να εξηγείται με τη μέθοδο της λοβοτομής. και στη θεία μου την Αλέξα που της κάναμε λοβοτομή επειδή όλο μας έλεγε οτι πεθαίνει μας είχε σπάσει τα αρχίδια, την πεθάναμε κι εμείς, έτσι για να μάθει. Και τωρα εινα και γαμω. όλο γελάει. Θα χεί πάει στον παράδεισο. Αλλά το σταφιδιασμένο σώμα της είναι ακόμα εδώ. Έχει εγκλωβιστεί μέσα σε δύο κόσμους. κι εγώ εγκλωβιστεί μέσα σε δύο κόσμους. μέσα σε δύο ψωμιά σικάλεως. και έχω και μία φέτα τυρί και λίγη μουστάρδα κολλημένα στο μάγουλό μου.

εσύ γιατί καπνίζεις τόσο πολύ;