Καλοκαίρι.2010.list#3

Τα δεκα πραγματα που ανακάλυψα ότι μισώ και που μίσησα εκ νεου αυτο το καλοκαίρι:
1. Τα αγόρια
2. Τα γενέθλια το καλοκαίρι
3. Τις σταγόνες υγρασίας που πέφτουν πάνω στα γόνατα όταν κρατάω το κοκτέηλ
4. Τα αγόρια
5. Τις προσδοκίες
6. Τις διακοπές με άσχετους
7. Τους φίλους.
8. Τους ποιους;
9. Τους φίλους.
10. Την πείρα που έρχεται με τα χρόνια και αυτούς που νομίζουν ότι την έχουν.
11. Κάθε μουσική πέραν αυτής που ακούω εγώ.
12. το τρέξιμο πίσω από το πλοίο
13. το τρέξιμο πίσω από το ΚΤΕΛ
14. την ενασχόληση των άλλων με τον εαυτό μου
15. τις βαλίτσες με ροδάκια
16. την ομπρέλα στην παραλία
17. το σώμα μου
18. τους γονείς που δέρνουν τα παιδιά τους
19. αυτούς που σε λυπούνται όταν κάθεσαι μόνος σου και διαβάζεις το βιβλίο. Αυτούς πραγματικά θα θελα να τους γδάρω.
20. όσους δεν καταλαβαίνουν τα αστεία μου
21. όσους τραβάνε την προσοχή με το ζόρι πάνω τους
22. τον ελληνικό τουρισμό
23. τις γκόμενες
24. τους άντρες που φέρονται σα γκόμενες
25. το σίδερο για τα μαλλιά στις καλοκαιρινές διακοπές
26. τους φίλους.
27. τις ερωτήσεις και τις ηλίθιες λίστες, λες και θα πάω για ψώνια στο βασιλόπουλο, να ψωνίσω όλα αυτά που μισώ.

παρερμηνεία. παρεξήγηση. παρανόηση.

είναι κάτι άνθρωποι που μιλάνε συνέχεια. αυτοί είναι οι άνθρωποι που δε λένε τίποτα. είναι κάτι άλλοι άνθρωποι που μιλάνε επίσης συνέχεια και ό,τι λένε αφορά τους ίδιους. είναι όμως και κάτι άλλοι που όχι μόνο μιλάνε συνέχεια, αλλά και τα μισά από αυτά που λένε είναι ερωτήσεις. υπάρχουν δε και κάτι άλλοι, που μιλάνε και θέλουν και να ακούς και να απαντάς, και να σχολιάζεις.

το πρόβλημα δεν είναι αυτό. το πρόβλημα της εποχής είναι ότι αυτοί οι υπανάπτυκτοι θεωρούνται από άλλους υπανάπτυκτους, επικοινωνιακοί τύποι.

θέλω λοιπόν, όλοι αυτοί, έτεροι και εκάτεροι υπαναπτυκτοι να μη μου πολυμιλάνε. στο δρόμο όταν με βλέπουν να μη γυρνάνε να μου μιλήσουν. την ανάγκη αν νομίσουν ότι έχω, να το ξανασκεφτούν γιατι μαλλον απίθανο θα είναι. γι αυτή την παρερμηνεία, ο εγκέφαλος τους σε μέγεθος μπιζελιού θα φταίει. να μην ανησυχήσουν. ένας καλός ύπνος θα τους κάνει καλό, και θα ξυπνήσουν την επόμενη μέρα, υγιέστεροι και το ίδιο ηλίθιοι.

παρακαλώ μοιράστε την πληροφορία.

λεπτή κόκκινη γραμμή.

το αύριο. γίνεται το αύριο να μην έρθει; πως θα το κάνουμε αυτό; να τη γλιτώσουμε την αυριανή; ισως το facebook να με βοηθησει. ίσως, λέω ίσως, δεν ξέρω, μόνο ελπίζω.

το αύριο. πως θα γίνει να το παρακάμψουμε; να πάμε κατευθείαν στο μεθαύριο, και αν δεν γίνεται αυτό να ξανα-περάσουμε το σήμερα, αλλά όχι το αύριο. πως θα γίνει αυτό; πως θα το καταφέρουμε; μήπως ενα προεδρικό διάταγμα να βοηθούσε αλλά δεν ξέρω αν προλαβαίνουμε.

το αύριο. πρεπει να το πηδήξουμε. να μην το κάνουμε το αύριο. να κάνουμε το μεθαύριο έστω 2 φορές, αλλα προς θεού, όχι το αύριο. όχι όχι το αύριο. έχω ενα κακό προαίσθημα για το αύριο. ίσως ενας mentalist να ήξερε τι να κάνει. αλλα που να τον βρώ; δεν τελείωσε το show για το διάδοχο του uri geller; δεν το βλεπα. ποιος βγήκε; αυτόν να πάρουμε. το διάδοχο να πάρουμε.

το αύριο. όχι το μεθαύριο, ούτε το σήμερα, καλα για το χθες δε το συζητώ.
το αύριο. το αύριο. ναι ναι. το αύριο. το αύριο.το αύριο. το αύριο.το αύριο. το αύριο.

with no title. with no title at all.

Προχθές βγήκε. Πήγε σε μία φίλη της που είχε γενέθλια. Προσπάθησα να την πείσω ότι ήταν κουρασμένη, μέχρι και πονοκέφαλο της προκάλεσα αλλά δε με άκουσε και πήγε και ήπιε.ήπιε ήπιε ήπιε όσο ποτέ κανείς δεν έχει πιεί.
Εχθές πάλι βγήκε. Πήγε πάλι βόλτα. Μυαλό δε βάζει και πάλι ήπιε.
Συνεχίζει να βγαίνει, μέχρι και στη δουλειά πηγαίνει, κάθε Δευτέρα, παρ’ ότι της λέω να μην. Συνεχίζει να σηκώνεται τα πρωινά παρά τις ρητές μου απαγορεύσεις. Συνεχίζει να δείχνει ότι νοιάζεται παρά τα πραγματικά της συναισθήματα. Συνεχίζει να δουλεύει παρά το ότι δεν πληρώνεται. Συνεχίζει να χαμογελάει παρά το ότι δεν το αισθάνεται.

Έχει αποσκιρτήσει και όσο περνάει ο καιρός απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τη βάση της. Έχει ήδη φύγει, τετράγωνα μακριά, και δύσκολα θα επιστρέψει. Είναι επικίνδυνα στους δρόμους και τα δρομάκια της Νέας Υόρκης για μια κοπέλα σαν αυτή. Που δείχνει αθώα, επειδή είναι αθώα, που δείχνει αδιάφορη, επειδή δεν είναι αυτή, που δείχνει αδύνατη, επειδή έχει πάψει να τρώει.

Και όσο γίνονταν όλα αυτά, εγώ την φώναζα να γυρίσει σπίτι, στην Αθήνα, αλλά εκείνη δεν άκουγε. Ή άκουγε και δεν την ένοιαζε. Ή άκουγε και την ένοιαζε αλλά δεν ήθελε, ή νόμιζε ότι δεν ήθελε. Τα σενάρια είναι τόσα, όσα και τα κρίνα του αγρού.

Και τώρα; Τώρα τι θα γίνει; Χάθηκε και αυτή; Και εγώ που έμεινα σπίτι; Τι θα κάνω; Θα περιμένω να γυρίσει. Δε μπορώ να κάνω αλλιώς. Δε μπορώ να κάνω τίποτα αλλιώς. Αν δε γυρίσει δε θα ησυχάσω και αν δεν ησυχάσω δε θα γυρίσει. Θα πέσω για ύπνο.

Ελπίζω να γυρίσει σύντομα και να μην ξυπνήσω σε 20 χρόνια.

blocked.

blocked and that was it.
time to accept my death.

10 τρόποι να τερματίσεις τη ζωή σου με στυλ.

1. φοράς τη στολή του σουπερμαν και πέφτεις από τον πυργο των αθηνών. αρκεί να πέσεις και να μην πετάξεις.

2. πας στο αττικα, δοκιμάζεις απο τον 5ο όροφο ρούχα αξίας χιλιάδων ευρώ και αρχίζεις να τρέχεις, ξυπόλυτη τις σκάλες. πριν σε πιάσουν οι σεκιουριτάδες κόβεις το λαιμό σου με το πρωτο κοφτερό μαχαίρι που θα βρείς μπροστά σου.

3. φοράς τα καλά σου και πας για ποτό στην ταράτσα του χιλτον. παραγέλνεις ενα ποτό σε κολωνάτο ποτήρι και στον 3ο γύρο βάζεις το δηλητήριο μέσα στο ποτό σου.

4. σπαταλάς όλες του οικονομίες και αγοράζεις διαμάντια και περιδέραια και τιάρες και ρουμπίνια και πολύτιμες πετρες. τα φοράς όλα μαζί και πας και πέφτεις στο λιμάνι του πειραιά.

5. κάνεις test drive σε μια ferrari. και τη καρφώνεις μέσα στο μαγαζί της Luisa στο κωλονάκι. πεθαίνεις ακαριαία μέσα σε balenciaga, lanvin και τη ferrari.

6. πάς στο παρίσι και αυτοκτονείς εκεί.

7. φοράς ψηλά τακούνια, και πέφτεις απο την Ακρόπολη φωνάζοντας "Μιμίκο έρχομαι".

8. πίνεις χάπια και στο αποχαιρετιστήριο σημείωμά σου, δηλώνεις πως ήξερες το μυστικό συνδυασμό του chanel No 5 και το παίρνεις στον τάφο σου. έτσι δημιουργείς μύθο.

εγω κι εσυ κι εγω κι εσυ κι αυτος και τωρα

Αγόρασα παπούτσια. Σαν αυτά που έχω ήδη. Ξέρεις τωρα, εκέινα τα καρό, τα ασπρόμαυρα, θυμάσαι; μα τι να θυμηθείς; να τα, τα φοράω, ε τέτοια πήρα. ναι τα ίδια. δε το χεις κάνει ποτέ. μα φυσικά και δεν το έχεις κάνει ποτέ. είσαι καθως πρέπει. φοράς μόνο ακτινίδια. μα τι λές; βγάζεις νόημα; τι ακτινίδαι και μπουρδες τσαμπουνάς; έλα ντε, ζαλίστηκα για μια στιγμή και η πιο φυσική λέξη να ξεστομίσω ήταν τα ακτινίδια. πως λες να εξηγείται αυτό. αυτό λέω να εξηγείται με τη μέθοδο της λοβοτομής. και στη θεία μου την Αλέξα που της κάναμε λοβοτομή επειδή όλο μας έλεγε οτι πεθαίνει μας είχε σπάσει τα αρχίδια, την πεθάναμε κι εμείς, έτσι για να μάθει. Και τωρα εινα και γαμω. όλο γελάει. Θα χεί πάει στον παράδεισο. Αλλά το σταφιδιασμένο σώμα της είναι ακόμα εδώ. Έχει εγκλωβιστεί μέσα σε δύο κόσμους. κι εγώ εγκλωβιστεί μέσα σε δύο κόσμους. μέσα σε δύο ψωμιά σικάλεως. και έχω και μία φέτα τυρί και λίγη μουστάρδα κολλημένα στο μάγουλό μου.

εσύ γιατί καπνίζεις τόσο πολύ;

η Σοφία το ρεμάλι

Η Σοφία
πάντα κλασάτη Κυρία
θα προτιμούσε τη Θεσπρωτία
αλλά ή μοίρα την εναπόθεσε στη Συρία

έχει ζέστη εκεί
και πολλούς μελαψούς
αλλά η Σοφία κυρία
ποτε δεν υποκύπτει με το τρία

Σπουδαγμένη βέβαια
βουτηγμένη στα βιβλία
και πάντα περιποιημένη
αν και μονίμως σαλταρισμένη

ομως όλα αυτά ειναι όνειρα και φαντασιωσεις

η πραγματική Σοφία
παραμένει κυρία
της αναλύσης της στατιστικής
και όχι ψυχανάλυσης

φρουτα φρουτα και μονο φρουτα τρωει
ροδακινα και αχλάδια
απιδια και αλλα ρημάδια

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
τεχνη και στατιστική
όλα τα συνδυάζει
το πρώτο ανήκουστο
το δεύτερο σατανικό

και photoshop και spss
και ροκ και κλασικο
κατι δεν παει καλά
θα την εχω στο νου μου
μη μου τη φέρει στα μουλωχτά.

ποτέ πριν. ούτε και μετά.

ποτέ πριν ενα συναίσθημα δεν ήταν τόσο απτό.
ποτέ πριν ενα συναίσθημα δεν ήταν τόσο ορατό.
ποτέ πριν ενα συναίσθημα δεν ήταν τοσο ανιχνεύσιμο.
ποτέ πριν ενα συναίσθημα δεν είχε τέτοιο δυναμικό χαρακτήρα.
ποτέ πριν ενα συναίσθημα δεν ήταν αρκετό.

η κακή είδηση μου γέμισε όλα τα κενά.*
*"το ύστατο σήμερα" Χάουαρντ Μπάρκερ

lemon tupperware

Είμαι κίτρινος και έχω πορους. Νομίζω, δεν ειμαι και βέβαιος ωστόσο, αλλά νομίζω ότι είμαι ένα λεμόνι. Οι υποψίες μου ενισχύονται από το γεγονός ότι προχθές με κόψανε στη μέση, με πιέσανε σε ένα κωνικό σχήμα με αυλάκια, με στίψανε δηλαδή αν καταλαβα καλα και αν άκουσα καλά τον καριόλη που προανήγγειλε την πράξη του πριν την κάνει, o πουτάνας γιος. Με στίψανε και με χύσανε μέσα σε ένα αμαρέτο. και με σερβίρανε σε μια άσχημη γκόμενα που να πίνει δεν ήξερε καθώς με ήπιε μονορούφι.

Τώρα βέβαια σα λεμόνι δεν υπάρχω. από λεμόνι έγινα χυμός λεμονιού και διασπάστηκα σε 2 λεμονόκουπες.
Τώρα έχω μετενσαρκωθεί και έχω επανέλθει ως τάπερ. Είμαι πλαστικός και διάφανος. Μπορούν να δουν μέσα μου δηλαδή. Αυτό με τσακίζει. Αυτό με διαλύει. Αλλα και με ζαλίζει γιατι μεταφέρομαι κάθε μέρα, γεμίζω με φαί, αδειάζω, με πλένουν, κάποιες φορές όχι τόσο καλά και γεμίσω λίγδα και πουρί. μετά αρχίζω και βρωμάω και με ξαναπλένουν. Αλλά ποτέ δε με πετάνε. Σα λεμόνι έζησα λίγο, αντικειμενικά λίγο, αλλά σαν τάπερ θα ζήσω την αθανασία. Θα βλέπω τους άλλους να πεθαίνουν κι εγώ θα γεμίζω-αδειάζω ρύζια και κοτόπουλα, κεφτέδες και βλήτα.

Νοσταλγώ τις μέρες μου σα λεμόνι. Μπορεί να ήμουν ξινός και μπορεί να έζησα λίγο, αλλά ήμουν κίτρινος και ζουμερός, και είχα εξέλιξη και πρόοδο, ήμουν μπουμπουκι στη λεμονιά και εξελίχθηκα σε αμαρέτο λεμόνι.
Σαν τάπερ όμως η μεγαλύτερη συγκίνηση που θα βιώσω θα ναι το πολύ πολύ να γεμίσω με σοκολατάκια από τον μαξ πέρυ ή καμία μαντλέν του παρλιάρου.

τι να κάνεις όμως, δε μπορείς να τα έχεις όλα, θα ζήσω έστω να δώ την καταστροφή του κόσμου. i can live with that...