Το κενό στους ανθρώπους.

Επιστημονικά δεν έχω να παραθέσω κάποιο κείμενο που να αναφέρεται στην κενότητα της ψυχής του ατόμου αλλά δε μπορώ πλέον να εθελοτυφλώ μπροστά σε αυτή την, παγκόσμιας εμβέλειας, κατάσταση. Ωθούμαι σε αυτή τη δημόσια καταγγελία εξαιτίας τις διαρκώς αυξανόμενης συχνότητας αυτού του φαινόμενου. Συναντάς παντού προσωπικότητες κενές περιεχομένου και καλείσαι να συναναστραφείς μαζί τους για ποικίλους καταναγκαστικούς - ενίοτε - λόγους και τότε αντιλαμβάνεσαι την έκταση και την πυκνότητα του φαινόμενου (αναφέρομαι στην πυκνότητα του κενού ως μέγεθος και όχι ως συχνότητα).

Ίσως επιστημονικά να μην εξηγείται η πυκνότητα του κενού αλλά πραγματικά πιστεύω πως υφίσταται μια τέτοια έννοια. «Πυκνότητα κενού» στο άτομο είναι η απύθμενη βλακεία, η αστείρευτη ματαιοδοξία, η αδικαιολόγητη αλαζονεία, η ατέρμονη νοητική αδράνεια, ο αβάσιμος ναρκισσισμός, ο άκριτος κομπλεξισμός και η παντελής έλλειψη αυτογνωσίας. Αυτός ο κατάλογος είναι ατέλειωτος και συνεχώς εμπλουτίζεται από τα ανθρώπινα έργα που δηλώνουν την παρουσία του κενού. Γιατί όπως και σε «άλλες» επιστήμες το κενό το αντιλαμβανόμαστε μόνο εκ του αποτελέσματος έτσι και στην «επιστήμη» της ανθρώπινης συμπεριφοράς οι πράξεις αποδεικνύουν την παρουσία του μεγέθους του κενού.

Υπάρχουν μονάδες του ανθρώπινου πληθυσμού - δυστυχώς, μόνο έτσι μπορούν να κληθούν – οι οποίες, ασχέτως πτυχίων και ακαδημαϊκών σπουδών, ασχέτως καταγωγής και ανατροφής είναι «κύμβαλα αλαλάζοντα», «πουκάμισα αδειανά». Είναι πραγματικά τρομακτικό να διαπιστώνεις πως δεν έχει απολύτως τίποτα κοινό με κάποιον. Είναι ωστόσο αστείο όταν αυτό ο κάποιος είναι δύο τυχαίοι που συνομιλούν δίπλα σου στο λεωφορείο και αντιλαμβάνεσαι το χάσμα που σας χωρίζει. Είναι όμως εφιαλτικό όταν η πουτάνα η ζωή σε καλεί να συνεργαστείς, να αποκτήσεις κάποιου είδους σχέση με τέτοια άτομα. Είναι δε θέμα απόγνωσης όταν αντιλαμβάνεσαι πως τέτοιες περιπτώσεις «όντων» είναι φίλοι σου. Φέρεις και εσύ μερίδιο βέβαια σε αυτές τις περιπτώσεις. Τότε δεν ευθύνεται μόνο η πουτάνα η ζωή αλλά και ο δικός σου εγωισμός ή η δική σου ανασφάλεια ή οι δικές σου ψυχώσεις που σε οδηγούν να συναναστρέφεσαι κατ’ επανάληψη με τέτοια ανιαρά άτομα.


Γιατί όμως;