Οι καρδινάλιοι κι εγώ.

Απόψε σε ευχαριστώ θεέ μου γιατί η Τρίτη που πέρασε ήταν πολύ όμορφη μέρα.Περπάτησα την Ηρώδου Αττικού 2 φορές. Σε κατηφόρα και τις 2. Και είχε και ωραίο καιρό. Ναι, ναι ήταν ωραία. Μετά βέβαια χάλασε λίγο η μέρα γιατι έφαγα έναν αγίνωτο λωτό και έγινε η γλώσσα μου σαν παπούτσι. Για να διασώσω τη γεύση μου ήπια ένα φρουτοποτό της Αμιτα το οποίο αντί να τη διασώσει την αποτελείωσε.
Μετά βέβαια χειροτέρεψε ελαφρώς η μέρα μου. Κατέληξα με 3 καρδινάλιους να τυλίγω πακέτα υψίστης σημασίας με κάθε επισημότητα και με διδασκαλία συνάμα γιατί, ξέρεις ε; στο πα δε στο πα; νομίζουν ότι θα κάνω καρριέρα εδώ που είμαι. Νομίζουν, της παναγιάς τα μάτια, νομίζουν αλλά δεν ξέρουν ότι εγω δεν πιστέυω στο Θεό, πιστεύω μόνο σε σενα. Φταίω και εγώ που όταν ακούω κάτι χαμογελάω χαμηλώνοντας τα μάτια. την επόμενη φορά δε θα χαμογελάσω. θα τους δείξω το χρυσό μου δόντι.
Αυτο θα τους κάνει να μάθουν και να πάψουν να νομίζουν. Θα αποκτήσουν τη γνώση και θα χάσουν τη γνωμη. ε;
Με τούτα και με κείνα, πήγε αργά και εκεί που ήμουν έτοιμη να χαραξω στο μέτωπο και το λοιπό σώμα μου τη φράση "τ αρχιδια μου θα πάρετε" σχόλασε το πάρτυ και μπήκα σε ένα ταξί και διέσχισα την αθήνα, το ξημέρωμα, έρημη και πολύ πολύ όμορφη.

Τελικά δεν ηταν η Τρίτη όμορφη, Θεε, ήταν η Αθήνα.