αυτό θα είναι το κείμενο που θα κατοχυρώσει τη βλακώδη ιδιοσυγκρασία μου. Θα φανερωθεί σε όσους δεν το ξέρουν και θα επιβεβαιωθεί σε όλους όσους το ήξεραν αλλά δεν το παραδέχονταν πόσο έυκολα ρίχνω το μέσο όρο της ευφυίας μου.
τα πόδια μου βρωμάνε. δε βρωμάνε απλά. μιλάμε για πάθηση. βρωμο-πάθηση. ιδρώνουν και όταν σπίτι βγάζω τα παπούτσια μου έχω θέμα. κάποιες φορές αρχίζω και βήχω από τη δυσοσμία. ένας γιατρός μου έιπε ότι παρουσιάζω σημάδια άσθματος. δε του είπα ότι βρωμάνε τα πόδια μου. του είπα ότι καπνίζω.
κάτι άλλο που έχω παρατηρήσει έιναι ότι ζαλίζομαι και καπως τρεκλίζω όταν βγάζω τα παπούτσια μου. και παροτι τα βγάζω στο μπαλκόνι και κλείνω και την μπαλκονόπορτα ώστε να μην περάσει μέσα στο δωμάτιο η βρωμο-μυρωδιά αυτή η πουτάνα περνάει.
θα αρχίσω να κοιμαμαι με τα παπούτσια ΄για να μην αναγκάζομαι να τα βγάζω. και παροτι πλένω τα πόδια μου καθημερινάλ, αυτή εκεί;
μα ποιός με έχει καταραστεί με βρωμο-ποδαρίλα; γιατί αυτό δεν εξηγείται λογικά. εδώ έχουν μπλεχτεί δυναμεις που δε μπορω να αντιμετωπίσω. η υπερφυσική έχει δυνάμεις που δε μπορω να αντιμετωπίσω μόνη. είμαι πολύ αδύναμη και θνητή για να ελευθερωρω από τα μάυρα μάγια.
ένα αγιασμός ίσως βοηθησει την κατάσταση
Τετάρτη, Ιουνίου 17, 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
From my personal experience it's usually not the feet, it's the shoes. Although I realize that sometimes one may feel similarly attached to both.
Δημοσίευση σχολίου