ο τζάρβις και η κουζίνα.

περπάτησα για ώρες μέχρι που σε συνάντησα. δεν εισαι μπανάνα ούτε και καρότο. είσαι όμως το πιο νόστιμο σνακ από όλα όσα έχω δοκιμάζει στη σύντομη ζωή μου. και με κατηγορείς για βεντετισμό; εμένα; το πιο ταπεινο κυκλάμινο από όλα τα κυκλάμινα σε όλο τον κόσμο; μα πως μπόρεσες; δεν υποτίθεται ότι εσυ με αγαπάς; δεν πειράζει όμως, σε συγχωρώ γιατι έρχεται καλοκαίρι και θα χάσω κι άλλα κιλά και θα κυκλοφορώ με τα σορτσάκια της μπριζιτ μπαρντο. και θα έχω και το δέρμα της. και θα βάψω και τα μαλλιά μου ξανθά. και θα έχεις δίκιο. θα με κατηγορείς πια χωρις ενοχές για βεντετισμό και στημένη συμπεριφορά. φυσικά και έιναι όλοι στημένοι. και εγω είμαι και εσυ και ο γιώργος και η αθηνά. είναι όλοι στημένοι. κανείς δεν ασχολείται με ποιος στο διάολο πραγματικά ειναι, όλοι ασχολούνται με αυτό που θέλουν να είναι και αυτο αποφασίζουν οτι πραγματικά είναι. δεν έχει σημασία ποιος εισαι, σημασία εχει πως περπατάς. το περπάτημα ειναι η ταυτότητα σου. το βάδισμά σου ειναι η προσωπικότητα σου και ο τρόπος που καπνίζεις σε κάνει τόσο όμορφο που ορκίζομαι πως θα πεθάνω για σένα. αρκεί να ξαναφυσήξεις τον καπνό για ακόμα μια φορά. αυτό ειναι να είσαι ντίβα. ο τρόπος που φυσάς τον καπνό, ο τρόπος που ανάβεις το τσιγάρο και ο τρόπος που με κοιτάς.

μακάρι όλοι να ήταν τόσο στημένοι όσο εκέινος ο τύπος στη σκηνή. μακάρι κι ε΄συ κι εγώ να ήμαστε τόσο ψηλοι και αδύνατοι με μεγάλα γυαλιά. μα τι κάνει ο ανθρωπός; μα πως χορέυει έτσι; θα του ζητήσω το χέρι του. λές να με δεχτεί; όλοι θέλουν μια ντίβα στην κουζίνα τους. αρκέι να έιμαι η ντίβα και όχι η κουζίνα.

φαντάζεσαι; μα το φαντάζεσαι; ο τζάρβις και η κουζινα.