τα ΜΜΜ και εγω

το καθημερινό ταξίδι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς ειναι πολύ ωραίο και πολύ πολύ ενδιαφέρον. Μπορεί με το αμάξι σου να έχεις την ησυχία σου αλλά με το λεωφορείο έχεις εμπειρίες καταπληκτικές και ανεπανάληπτες.
Πρέπει όμως να είσαι συγκεντρωμένος. Όταν ακούς μουσικής όσο και να κοιτάς δε βλέπεις, μόνο ακούς. Παρά τα καθημερινά παραδείγματα που θα μου θέσουν οι διάφοροι καλοθελητές δεν πιστέυω πως λειτουργούν στο μέγιστο ικανό βαθμό όλες οι αισθήσεις ταυτοχρονα. ή θα ακους ή θα βλέπεις. και εννοώ θα ακούς και θα βλέπεις. όχι θα κουνας το κεφάλι σου στο μπητ και θα κοιτάς τους γυρω σου να γυρνάνε γύρω σου.

το καλύτερο είναι οι τηλεφωνικές συνομιλίες που δεν τους νοιάζει ό, τι και να πουν γιατι ξέρουν πως δεν ξέρεις με ποιον μιλάνε. δεν ξέρουν όμως ότι όταν συγκεντρωνεσαι σε κάτι οξύνεται η αντίστοιχη αίσθηση και μπορώ να ακούσω τι λέει και ο συνομιλητής από την άλλη άκρη της γραμμής. δε το ξερουν, ουτε θα το μάθουν ποτε.
δεν ξέρουν ότι όταν σκαλίζουν τη μύτη τους μέσα στο αμαξάκι του εγώ τους κοιτάω από το τρόλλεϋ.
δεν ξέρουν ότι όταν φοράνε κόκκινο κολάν κοκκινη μπλούζα κόκκινα μοκασίνια και κόκκινο κραγιόν τις βλέπω και γαμησε τα τι σκέφτομαι - αν και σε αυτή την περίπτωση τις εχουν δει όλοι γιατι δε γίνεται κι αλλιώς.
δεν ξέρουν ότι όταν ένα αγόρι φλερτάρει ένα κορίτσι, δεν ειναι οι δυο τους, ειμαι κι εγω εκει - αυτο ακουστηκε οχι πολύ νορμαλ.

και γενικά, και να μη σας τα πολυλογω απο τα μεσα μαζική μεταφοράς το πιο καμμένο δηλαδή το καλύτερο για το σκοπό που το θέλουμε ειναι ο ηλεκτρικος, μετα η ΕΘΕΛ, μετα ο ΗΛΠΑΛ και τέλος το μετρο, το μετρο άλλωστε πάει και στο Χαλάνδρι. κορίτσια με το ξεπατικωμένο μαλλί τις έημις γουάηνχαουζ το παιρνουν.

και μια μέρα θα γράψω ένα βιβλίο για τη ζωή μου στο μετρο και στα τρολλεϋ.