Κυριακή και παλι μου είπαν.

όλα είναι πια πολύ ωραία, πολύ ευχάριστα πια. Δεν με πονάει το στομάχι μου στη σκέψη. Ούτε χάνω τον ύπνο μου. Πήρα και ηλεκτρική κουβέρτα και όλα κυλάνε πιο γαλήνια. Γαλήνια. Γαλήνια. ήρεμα και γαλήνια. Δεν εχω πια λεφτά ωστόσο. Αλλά δε νομίζω οτι με νοιάζει. Για πόσο θα ζήσω ακόμα άλλωστε. ας ζήσω καλά για όσο μου μένει. Γαλήνια, Γαλήνια και ήρεμα. χωρίς πόνους και εμετούς. Χωρίς ασχημη διάθεση. Έχασα βέβαια και την ευτυχία της παρασκευής. Έχασα στιγμές άκρατης και ασυγκράτητης χαρωπότητας. Χαμογελάω περισσότερο όμως τωρα. Άρα θα ζησω και περισσότερο. Γαλήνια και ήρεμα. Γαλήνια, με αταραξία. με χωρίς ταραχή. Και δε με πειράζει που περνάω πολύ χρόνο μόνη μου. Κι αυτό ωράίο είναι. Ηρεμία μέχρι παράνοιας. Ηρεμία όμως μέχρι παράνοιας. Κάι όχι - παράνοια μέχρι το ζαντάκ και το λαντοζ.

όσα προσφέρει ένα χάπι δεν τα προσέφερα τόσο καιρό στον εαυτό. Και όσα προσφέρει ένα χάπι απολαμβάνω τωρα. Δεν καταλαβαίνω διαφορά. Σημασία έχει που είμαι ήρεμη και γαλήνια. Αυτό μετράει για μένα. Κοιμάμαι και ξυπνάω. Τρώω και πίνω. Χαζεύω την αυλή και τους συγκατοικους. Και έχω την ησυχία μου. Γαλήνια και ήρεμα.

Γαλήνια και ήρεμα.
Γαλήνια και ήρεμα.
Γαλήνια και ήρεμα.
Γαλήνια και ήρεμα.
Γαλήνια και ήρεμα.
Γαλήνια και ήρεμα.
Γαλήνια και ήρεμα.