Ποιό είναι άραγε το σημείο που...
...που χάνεις την ψυχραιμία σου;
...που χάνεις την αισιοδοξία σου;
...που αφήνεσαι;
...που παραδίδεσαι σε ταψιά με γαλακτομπούρεκα;
...που παρασύρεσαι σε αίσχη και ακολασίες;
το σημείο που ακούγεται ένα κλίκ και γίνεσαι ταύρος!
κλίκ!
κλίκ!
ποιά ειναι η γραμμή που χωρίζει την τρέλα από τη λογική; το σώφρον από το σχιζοφρενές; το βλακώδες από το ευφυές;
είναι όλα αυτά τόσο ευδιάκριτα χωρισμένα και τακτοποιημένα;
όχι. ούτε καν η επιθυμία μου να γράψω, ούτε και να χορέψω. ούτε καν η επιθυμία μου σκέτη. θέλεις ή δε θέλεις; θέλω ή δε θέλω; φοβάμαι ή βαριέμαι; τρέχω ή στέκομαι; βγάζω νόημα η δε βγάζω νόημα;
ε;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
γιατί να ψάχνουμε το ένα σημείο που συμβαίνουν όλα αυτά; Μάλλον πολλά είναι τα σημεία, και με διάφορους τρόπους πάμε από το "θέλω" στο "δεν θέλω". Καμμιά φορά από το πολύ "θέλω" περνάς στο "δεν θέλω" ενώ άλλες φορές σου φεύγει λίγο-λίγο η θέληση και ξαφνικά δεν θέλεις.
"είναι όλα αυτά τόσο ευδιάκριτα χωρισμένα και τακτοποιημένα;
όχι."
παρ΄ότι δεν ειναι καθορισμένο υπάρχει το κάθε σημείο και αυτό ειναι το ένστικτο ή το σύναίσθημα.
Δημοσίευση σχολίου