Εξωγήινοι 1

Τελευταία κοιτάζω γύρω μου και βλέπω άτομα "ευτυχισμένα" και ειλικρινά με εκπλήσσουν τέτοιου είδους διαπιστώσεις. Διαπιστώσεις πραγματικοτήτων που θεωρούσα ανύπαρκτες και γενήμματα της φαντασίας διεστραμένων μυαλών εως τωρα.

Αυτή η βαθιά πεποίθηση που έτρεφα τόσα χρόνια λοιπόν, με δυσκολία θα καταριφθεί από 2-3 τυπάκια που νομίζουν πως ποζάροντας την ιλουστρασιόν ζωή τους θα με πείσουν πως υπάρχει η χώρα των θαυμάτων και πως η Αλίκη ακόμα ζεί μέσα σε αυτή.

"μετα χωρίσαν οι δρόμοι μας, εκείνη πήγε γαλλία κι εγω αγγλία", "τα κάνω όλα μεσω web banking", "τα χριστούγεννα είμαι καλεσμένος στο μπακιγχαμ και την πρωτοχρονια στο λευκο οίκο, των φωτων βέβαια θα πάω στα σούρμενα, είναι τόσο γραφικά στα σούρμενα"

Κάτι άλλο που με εξοργίζει είναι το ότι όλοι κάνουν μια δουλειά που γουστάρουν και παρότι γαμιούνται θεωρητικά στη δουλειά, γιατι για να μένει κανεις μόνος του σήμερα -το οποίο ειναι καθολικό φαινόμενο σε τέτοιες παρέες - μονο με 24 και 48 ωρες συνεχούς δουλειάς επιτυγχάνεται αυτό, και πάλι έχουν χρόνο να εχουν και χόμπι και να βγαίνουν κιολάς τα βράδια.

ρε ποιον κοροιδευουν ρε γαμώ την κοινωνία μου μέσα;